του Μάνου Σπανάκου,
υποψήφιου με τους “Μαχόμενους Δημοσιογράφους” στις εκλογές της ΕΣΗΕΑ (Ενωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών).
«Το ζήτημα δεν είναι να είσαι αιχμάλωτος. Το να μην παραδίνεσαι. Αυτό είναι».
Αυτός ο στίχος του Ναζίμ Χικμέτ αντικατοπτρίζει σήμερα την εικόνα του κλάδου μας, όσον αφορά τουλάχιστον το πρώτο μέρος.
Το αν παραδοθούμε ή όχι θα φανεί. Και όχι μόνο στις εκλογές.
Από το αποτέλεσμα των εκλογών θα φανεί τι μπορούμε να περιμένουμε.
Αλλά από την επομένη των εκλογών θα δείξουμε τι μπορούμε να κάνουμε.
Θα μείνουμε αιχμάλωτοι των αφεντικών που αν θέλουν και όσο θέλουν πληρώνουν;
Που με 200-300 ευρώ βρίσκουν πρόθυμους κωπηλάτες για τις σύγχρονες γαλέρες τους;
Που κομπάζουν ανερυθρίαστα «Δεν φτάνει που έχετε δουλειά, αντιδράτε που δεν πληρώνεστε;”
Θα μείνουμε αιχμάλωτοι της απαξίωσης της δημοσιογραφικής ιδιότητας;
Μήπως πρέπει να θυμηθούμε και να αγωνιστούμε για το «η δημοσίευση είναι η ψυχή της δικαιοσύνης»;
Να επανακαθορίσουμε τορόλο μας;
Με τις απολύσεις, το τραγικά λίγο έμψυχο δυναμικό σε κάθε μαγαζί, την πίεση για υπερεργασία και τα εκάστοτε συμφέροντα, η δημοσιογραφία δυστυχώς κατάντησε, σε πάρα πολλές περιπτώσεις, φερέφωνο δελτίων τύπου και copy paste, ακυρώνοντας το ρόλο μας.
Ας αγωνιστούμε για την αξιοπρέπεια του κλάδου μας, ας προσπαθήσουμε πάλι να σταθούμε στα πόδια μας.
Θα μείνουμε αιχμάλωτοι της κατήφειας;
Ο ΕΔΟΕΑΠ αρμενίζει κατά την ξέρα, εν αγνοία και αδιαφορία μας. Η άλωσή του είναι εν εξελίξει. Κι όμως, δεν αντιδρούμε. Η κατήφεια κι η ηττοπάθεια μας καταβάλλει.
Ναι, το ξέρω, πόσο να αντέξει κάποιος;
Σας έτυχε να σας παίρνουν τηλέφωνο συνάδελφοι στο γραφείο και να λένε: «δεν μπορώ να έρθω στη δουλειά γιατί δεν έχω βενζίνη… δεν έχω εισιτήρια… δεν έχω ρεύμα… δεν έχω…».
Εμένα μου έτυχε και κατανοώ!
Αλλά ας βάλουμε τα χέρια κάτω, στο πάτωμα, ας σπρώξουμε, κι ας ανασηκωθούμε.
Συνάδελφοι, ας μη παραδοθούμε…
Μάνος Σπανάκος
Υποψήφιος με τους ΜΑΧΟΜΕΝΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ
