Τετάρτη 11 Γενάρη 2017, 8:15,μμ, στο ΤΥΠΕΤ, από το Cine-Δράση
Ένας χωρισμός (Jodái-e Náder az Simin)
Ιράν 2011. Διάρκεια: 123′. Σκηνοθεσία – Σενάριο: Asghar Farhadi. Πρωταγωνιστούν: Leila Hatami, Peyman Moaadi, Sareh Bayat, Shahab Hosseini, Sarina Farhadi, Ali-Asghar Shahbazi, Shirin Yazdanbakhsh, Kimia Hosseini, Merila Zarei.
Το φιλμ απέσπασε 53 Βραβεία από τα 71 που είχε προταθεί, ανάμεσα τους Χρυσή Σφαίρα και Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας (2012), Χρυσή Άρκτο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου (2012) Αργυρή Άρκτο Γυναικείας Ερμηνείας (από κοινού στις τρεις πρωταγωνίστριές της) και την Αργυρή Άρκτο Ανδρικής Ερμηνείας (επίσης από κοινού στους άνδρες πρωταγωνιστές).
Το φιλμ «Ένας χωρισμός» του Ιρανού Asghar Farhadi, είναι συνδυασμός δράματος χαρακτήρων και κοινωνικής τοιχογραφίας με στοιχεία θρίλερ. Ένα αριστουργηματικό πορτραίτο της σύγχρονης ιρανικής κοινωνίας και των ταξικών, οικονομικών, θρησκευτικών και ενδοοικογενειακών συγκρούσεων που συντελούνται εντός της, διαβρώνουν τον κοινωνικό ιστό, ψαλιδίζουν με κάθε τρόπο τις φιλοδοξίες και την ανεξαρτησία της σύγχρονης γυναίκας και οδηγούν κάθε άνθρωπο στην απώλειας της ασφάλειας, της αξιοπρέπειας και της ηθικής του. Ένα από τα πολλά θετικά της ταινίας είναι το γεγονός ότι χωρίς να χάνει σε ρυθμό και σασπένς δεν αφήνει ασχολίαστη καμία πλευρά της καθημερινής ζωής στο ισλαμικό αυτό κράτος. Η οικονομική κρίση, η αφόρητη νομοθεσία, η αίσθηση εγκλωβισμού από το πανταχού παρόν καταπιεστικό καθεστώς, η καταπάτηση των προσωπικών δικαιωμάτων, ο τρόπος που ο θρησκευτικός φανατισμός και οι συντηρητικές αντιλήψεις εισβάλλουν στην καθημερινότητα και επηρεάζουν τις επιλογές και τις αντιδράσεις των ανθρώπων, οι έμφυλες σχέσεις, οι ταξικές διακρίσεις, τα ηθικά διλήμματα, το σύστημα απονομής δικαιοσύνης, η αντιμετώπιση των ηλικιωμένων, ο ρόλος των παιδιών και πάνω από όλα η ανυπαρξία κάθε δυνατότητας προσωπικής επιλογής.
Το σενάριο περιστρέφεσαι γύρω από μια σειρά μικρές τραγωδίες που συμβαίνουν στα μέλη δύο συνδεδεμένων μεταξύ τους οικογενειών του σύγχρονου Ιράν. Η μία είναι κοσμική και ανήκει στο μικρομεσαίο κοινωνικό στρώμα. Οι δύο σύζυγοι, ο Ναντέρ και η Σιμίν, μετά από 14 χρόνια γάμου, βρίσκονται μπροστά στον δικαστή ζητώντας άδεια να πάρουν διαζύγιο. Εδώ τους έχει φέρει η επιθυμία της συζύγου, που δεν χάνει ευκαιρία να επαναλαμβάνει ότι αγαπά τον άντρα της και αν την διεκδικήσει θα επιστρέψει, να μεταναστεύσει κάπου στη Δύση γιατί δεν θέλει να μεγαλώσει η 12χρονη κόρη τους στο περιοριστικό για τις γυναίκες καθεστώς του Ιράν. Ο σύζυγος αρνείται να φύγει γιατί αισθάνεται την ανάγκη να φροντίζει τον ανήμπορο και πάσχοντα από Αλτσχάιμερ πατέρα του.
